De stellen werden ontworpen in de jaren 50, omdat de elektrische stellen aan vervanging toe waren na de oorlog en om het materieel uit te breiden. De stellen werden in 1954 ontworpen waarvan de naam mat 54 vandaan komt. De stellen werden geleverd als viertjes en tweetjes. De eerste stellen werden geleverd 1956 en de laatste stellen werden geleverd in 1962. Er waren in totaal 68 tweetjes genummerd van 321 t/m 365 en van 371 t/m 393. Er waren in totaal 73 viertjes genummerd van 711 t/m 757 en van 761 t/m 786. De stellen hadden voor die tijd een grote neus. Hierdoor zaten de machinisten veel veiliger bij een ongeval dan bij de eerder series. Doordat de stroomafnemer vlakbij de kop zat, werd de bijnaam van deze trein Hondekop.
De stellen werden geleverd in de groene kleuren met rode of crème bielzen. Vanaf 1968 werden de stellen in de gele NS kleuren gespoten. Het laatste groene stel kwam pas in 1980 in dienst in de gele kleuren. Er zaten veel verschillen in de serie hondekoppen zoals: asbest/glaswolisolatie, draai/schuiframen, neusgaten/neusladder, tweebenige/eenbenige stroomafnemer, en door de vele verbouwingen kwamen er nog meer verschillen. Er werden in 1972 20 viertjes grondig verbouwd. Ze kregen de stoelen in een coachopstelling (in rijen i.p.v. tegenover elkaar). Deze stellen kregen een IC uiterlijk (net zoals de koploper) en het stel nummer werd met 1000 verhoogd (bijv. 766 werd 1766). Maar na de instroming van de 1700 locs kregen ze hun oude nummer weer terug. In 1995 gingen de laatste stellen uit dienst. De meeste werden naar de sloper gebracht. Er bleven 3 stellen bewaart. De 375 stond in verkeerspark Assen, deze is omgebouwd tot restaurant. Later werd dit treinstel deels verbouwd tot overnachtingsplek. De 386 en de 766 zijn beide rijvaardig. De 386 is van het spoorwegmuseum en de 766 is van de Stichting Hondekop. De Stichting Hondekop heeft naast de 766 ook een Benelux-stel. De NMBS 220.902 wordt op dit moment gereviseerd door de Stichting Hondekop.
De stellen werden geleverd in de groene kleuren met rode of crème bielzen. Vanaf 1968 werden de stellen in de gele NS kleuren gespoten. Het laatste groene stel kwam pas in 1980 in dienst in de gele kleuren. Er zaten veel verschillen in de serie hondekoppen zoals: asbest/glaswolisolatie, draai/schuiframen, neusgaten/neusladder, tweebenige/eenbenige stroomafnemer, en door de vele verbouwingen kwamen er nog meer verschillen. Er werden in 1972 20 viertjes grondig verbouwd. Ze kregen de stoelen in een coachopstelling (in rijen i.p.v. tegenover elkaar). Deze stellen kregen een IC uiterlijk (net zoals de koploper) en het stel nummer werd met 1000 verhoogd (bijv. 766 werd 1766). Maar na de instroming van de 1700 locs kregen ze hun oude nummer weer terug. In 1995 gingen de laatste stellen uit dienst. De meeste werden naar de sloper gebracht. Er bleven 3 stellen bewaart. De 375 stond in verkeerspark Assen, deze is omgebouwd tot restaurant. Later werd dit treinstel deels verbouwd tot overnachtingsplek. De 386 en de 766 zijn beide rijvaardig. De 386 is van het spoorwegmuseum en de 766 is van de Stichting Hondekop. De Stichting Hondekop heeft naast de 766 ook een Benelux-stel. De NMBS 220.902 wordt op dit moment gereviseerd door de Stichting Hondekop.
